April

Lieve allemaal,

De 150 dagen in het buitenland zijn gepasseerd (thanks mam & Lau). Wat een bijzondere maand heb ik achter de rug! Ik zal proberen om het kort te houden, maar ik denk dat dat nog een uitdaging gaat worden!

Op 5 april ontmoetten Laura, Arend en ik elkaar bij het vliegveld in Wellington. Nadat we even de Dutch Shop hebben bezocht zijn wij doorgereden naar een ander dorpje in de buurt van Martinborough, Greytown. Hier zou het zweefvliegen gaan plaatsvinden. Helaas kwamen wij net op het moment aan dat het zweefvliegtuig opgeborgen was. De eigenaar van de club vond dit vervelend en beloofde andere clubs op onze route te bellen met de vraag of wij de vluchten daar konden uitvoeren. Nadat wij bij de eigenaar thuis een biertje hadden gedronken, regelde hij dat wij een paar dagen later in Taupo konden gaan zweefvliegen.
Na het bezoek aan Greytown nog even teruggereden naar Martinborough om mijn koffer op te halen en de familie nog even gedag te zeggen. 's Avonds zijn wij met de camper op weg gegaan naar Palmerston North.

Palmerston North bestond alleen maar uit winkels, dus na deze snel bekeken te hebben zijn wij vertrokken naar Tongariro. In Tongariro hebben wij tijdens zonsondergang een mooie wandeling gemaakt die ons bracht naar watervallen.

De volgende ochtend hebben we ontspannen in thermal pools, waarna wij in de middag in Rotorua de 'Living Maori village' hebben bezocht. Een dorpje waarin alleen Maori's leven die een stukje Maori cultuur willen meegeven aan de bezoekers.

's Avonds na Rotorua zijn wij teruggereden naar Taupo en hebben daar overnacht op het terrein van de gliding club waar wij de volgende dag zouden gaan vliegen. Aangezien de eigenaar in de ochtend zelf nog met zijn kleindochter wilde vliegen, hebben wij in de tussentijd de huka falls en craters of the moon bezocht.
De zweefvlucht in de middag was fantastisch. Ik mocht (mee)vliegen met de eigenaar van de club. Door een ander vliegtuig werden wij omhoog getrokken. Daarna ging de eigenaar dan opzoek naar de juiste luchtstroom. Toen deze bereikt was mocht ik het stuur overnemen. Lastig was dat zeg! Het fijne was nog wel dat op dat moment de eigenaar begon te praten over het weer: 'Het is eigenlijk te slecht om te vliegen, en als we nu nog dichter bij de berg vliegen dan gaan we crashen'.. Top ;-) Na ruim een half uur gevlogen te hebben zijn wij geland en was het de beurt aan Arend om met een instructeur te gaan vliegen.

Na een hele dag gereden te hebben kwamen wij dan eindelijk aan in Paihia, Bay of Islands. Voor de donderdag hadden wij kaartjes gekocht om met een boot op zoek naar wilde dolfijnen te gaan en indien gevonden met hen te zwemmen. We hebben de dolfijnen gezien en we hebben met hen gezwommen! Wat was dat uniek zeg! En zo dichtbij dat ze kwamen!
Na het zwemmen met de dolfijnen zijn we doorgevaren naar één van de 144 eilanden, hebben daar gesnorkeld en gewandeld naar een uitzichtpunt.

Na de Bay of Islands zijn we teruggereden naar Auckland. In Auckland hebben wij niet zo veel boeiends gedaan, op de jetboat na. En op maandag kwam daar weer dat vreselijke moment.. afscheid nemen. Laura en Arend terug naar Amsterdam, ik naar Wellington..

Verder heb ik in april nog een paar andere dingen gedaan:

- Pasen is hier vreselijk commercieel. De kinderen kregen sinds februari al te horen dat als ze niet luisteren, de paashaas niet langs komt met de paaseieren. Op Eerste Paasdag werd om 08.00 uur al een zoektocht naar de chocolade eieren gehouden. Omdat ik toen nog lag te slapen hebben de kinderen alle eieren voor mij nog drie keer verstopt. Zelfs afgelopen week vond ik nog een paar eieren op mn kamer... 's Avonds hebben we uiteraard gebarbecued.
- Op Tweede Paasdag ben ik naar de westkust gereden om die te bekijken. Super mooi!
- Op Anzacday (nationale dodenherdenking van NZ en Australie) ben ik naar Wellington gereden want daar was Rosan (au pair met wie ik ben vertrokken vanuit NL) samen met haar moeder. Gezellig geluncht, veel geklest en nog even door Wellington gelopen.
- Ook Koningsdag werd hier in NZ gevierd. In Wellington met een borrel en in Auckland met een feest. Naar beide ben ik niet geweest :-) Ik heb wel bij de Nederlandse bakkerij in Masterton (45 min rijden) tompoucen gehaald.
- De laaste twee weken van april had Molly vakantie. Veel geknutseld, cake gebakken, geschminkt en playdates gehouden. Vandaag hebben wij de vakantie afgesloten door patat te eten in een restaurantje.

De vakantie met Laura en Arend heeft mij doen inzien dat acht maanden Nieuw-Zeeland toch ook een mooie periode is. Dat betekent nu dat Rosan en ik samen terugkomen naar Nederland. Op 22 juli vertrekken wij uit Auckland, zijn dan een paar dagen in Singapore en komen de 25e aan in Nederland.
In totaal hoef ik nu nog maar 9 weken te werken. Daarna ga ik bijna twee weken reizen over het zuidereiland met drie andere Nederlandse Au Pairs. Heel erg leuk!

Dit was het dan weer voor de maand april. Bedankt weer voor het lezen!

Veel liefs, Lisanne

P.s. ik zal proberen nog een paar foto's online te zetten. Mocht t niet lukken dan staan ze op Facebook.

Maart

Lieve allemaal,

Weer een nieuwe terugblik; ook maart is alweer voorbij. Met deze update wil ik even kort een paar mooie momenten delen.

Ik heb geprobeerd om deze maand wat wandelingen in de omgeving te maken, om toch iets meer van de natuur in de Wairarapa (de provincie waar ik woon) te zien. Twee keer heb ik de Rapaki Walking Track gedaan, waarbij er een super mooi uitzicht is over het dorp met daarbij alle wijngaarden. Daarnaast ook heel leuk om tijdens het klimmen en klauteren opeens tussen een kudde schapen terecht te komen.

In het weekend van 15 en 16 maart vond er een luchtballonnen festival plaats in deze omgeving. Op donderdag werd de school van Molly al bezocht door een luchtballonvaarder, maar door de harde wind konden de ballonnen jammer genoeg niet opstijgen. Op 15 maart was er meer geluk! Om half zeven ’s ochtends opgestaan om samen met de familie de ballonnen van dichtbij te kunnen bekijken. Doordat de vaarders meededen aan een competitie moesten zij vanuit de ballon, een kegel in een winkelwagentje gooien. Hierdoor kwamen de ballonnen erg laag over, wat zorgde voor een spectaculair gezicht.

Op 21 maart vertrokken Laura en Arend dan toch echt richting down under. Hoewel zij de 23^e aankwamen in Auckland, heb ik ze de 25^e hier in MB gezien. Hoe bizar maar hoe ongelofelijk dat ze hier down under zijn!! De ontmoeting verliep een beetje vaag; ik probeerde hen op te wachten bij het begin van het dorp. Terwijl ik in de auto zat te wachten werd ik opgebeld door mijn hostvader: ‘Lisan, waar ben je? Je familie is hier..’ Laura en Arend waren zelf opzoek gegaan naar t huis zodat ze mij konden verrassen. Ik heb nog nooit zo snel vanuit de hoofdstraat naar huis gereden ;-). Na flink wat tranen en omhelzingen hebben we met zn allen nog thee gedronken. Laura en Arend bleven gelukkig slapen waardoor we ook nog de volgende dag konden bijkletsen. Op de woensdagochtend hebben Laura, Arend, Mitch en ik nog even een rondje gemaakt door MB met de camper. Wat vonden de kinderen het prachtig om in zo’n bus te rijden! En wat is t gaaf om in zo’n bak te rijden. Dat belooft wat voor de komende vakantie. Het afscheid nemen ’s middags was wel even heftig. Maar ja, wetende dat er nog iets moois in het vooruitzicht is maakt een hoop goed! Mitch heeft t zo naar zn zin gehad met Laura en Arend dat hij wel met hen mee wilde op vakantie. Dezelfde middag vertelde hij dat hij ze toch wel miste.

In het laatste weekend van maart vroeg Molly of ze ’s avonds om 2100 uur sterren mocht kijken. Nadat Donella, Molly en ik op de bank hadden gekeken naar een al heel mooie sterrenhemel, vertelde Donella dat het rond 5.00 uur nog veel mooier is. Daarom maar besloten om de wekker om 02.00 uur te zetten zodat we en de mooie sterrenhemel nogmaals konden zien en ook daarna nog even konden slapen :-). Donella vertelde mij dat je op het zuidelijk halfrond andere sterrenstelsel ziet dan op het noordelijk halfrond. Toevallig is vorige week ook een foto op facebook geplaatst waarbij de sterrenhemel rondom Carterton/Greytown/Martinborough te zien is. Ik zal deze foto proberen te uploaden (mocht het lukken: de fotograaf beweert dat de foto niet bewerkt is).

Daarnaast hebben we op zaterdag nog een wandeling met de kinderen gemaakt, en heb ik zondag de Pinnacle walk gedaan. Gestart langs een kronkelend riviertje, lopend over de kiezelstenen om na een paar kilometer een flinke klim te maken richting een filmlocatie van Lord of the Rings: Return of the king.

Wat mij betreft waren dit de mooiste momenten van maart; met stip op nr 1 het weerzien met Laura en Arend. Voor april staat er ook iets op de planning, namelijk het meereizen met Laura en Arend voor ruim een week. Iets waar ik super naar uit kijk (ondanks dat Laura het voor elkaar heeft gekregen dat ik heb toegezegd dat het afwassen, bedden opmaken en de camper vegen mijn taken worden ;-))

Donella en Troy hebben een paar maanden geleden een waardebon voor 2 personen voor een zweefvlucht gewonnen. Aangezien ze zelf geen tijd hebben, mag ik de bon met Laura en/of Arend gebruiken. Het staat gepland voor a.s. zaterdag, maar uiteraard is dit afhankelijk van het weer.

Februari

Lieve allemaal,

Weer een maand voorbij, dus tijd om een verhaaltje te schrijven over de belevenissen van afgelopen maand! Gelijk ook even gebruik maken van de gelegenheid om iedereen te bedanken voor de berichtjes, kaarten en de brief! Blijft leuk om zo af en toe wat uit Nederland te horen!

Op zowel 1 februari als gisteren (1 maart) vond de Martinborough Fair plaats. Overal kraampjes met eten (oa poffertjes!), kleding, sieraden, speelgoed etc. En zo veel mensen die hier naartoe zijn gekomen! Bizar om te zien dat het in Martinborough ook druk kan zijn ;-)
Na de fair op 1 feb ben ik samen met Lobke en twee Duitse Au Pairs gaan eten bij een restaurantje bij Lake Ferry zodat we de zonsondergang in NZ mee konden maken. Echt een prachtig gezicht!

De week erop hoefde ik maar drie dagen te werken ivm public holiday op donderdag. Een mooie gelegenheid om dus een weekend naar Auckland te gaan! Donderdag eerst een bergwandeling gemaakt en daarna mijn spullen ingepakt. Vrijdagavond vertrokken Lobke en ik naar het vliegveld. Om 23.00 kwamen wij aan in Auckland waarna wij met de bus naar het centrum zijn gereden om daar op zoek te gaan naar het hostel. Het meest ouderwetse hostel eenmaal gevonden, bleek dat wij een enorm chagrijnige vrouw op onze slaapzaal hadden liggen; niets was goed, de Kiwi’s waren maar racistisch en er was geen geschiedenis te vinden in Nieuw-Zeeland. Ik denk dat het goed was dat deze vrouw snel weer terug ging naar Schotland…

Op zaterdag had ik in Auckland afgesproken met Rosan, Sofie (Zweedse) en Celine. De meiden hebben mij het winkelgebied van Auckland Centrum laten zien, waarna wij met de bus naar het Auckland War Memorial Museum zijn gegaan. Hier hebben wij een Maori optreden bijgewoond, met onder andere de haka die voor ons werd gedanst. ’s Avonds met de meiden de dag afgesloten door naar een Italiaans restaurant te gaan aan de haven van Auckland, waarna ik bij Rosan in North Shore mocht blijven slapen. Op zondag ben ik met Sofie en Rosan naar een eiland in de buurt van Auckland gevaren. Voordat ik maandag terugvloog naar Wellington heb ik ’s ochtends een Nederlandse Au Pair ontmoet, gezellig koffie gedronken en gekletst, en daarna de Skytower bezocht.

Op 18 februari vond Molly’s Happy Schoolday plaats. Afscheid nemen van Kindy terwijl wordt gevierd dat ze nu oud genoeg is om naar school te gaan. Er werden veel liedjes gezongen, een portfolio werd door de docent besproken en uiteraard werd er ook getrakteerd.
De dag daarna was Molly dan eindelijk jarig. Zes weken aftellen naar deze datum is voor een bijna 5-jarige toch best lang ;-) ’s Ochtends hebben wij met zn allen pannenkoeken gegeten waarna Molly de cadeautjes mocht uitpakken. Ik had verwacht dat ze ontzettend verwend zou worden met dure cadeaus etc, maar deze verwachting bleek niet waar te zijn. De cadeautjes bestonden voornamelijk uit schoenen en sieraden.

In december hadden Rosan en ik gepland dat zij het laatste weekend van februari zou doorbrengen in Martinborough. Op donderdag heb ik haar opgehaald op het vliegveld, waarna wij naar het huis van de ouders van mijn hostmum zijn gereden. ’s Avonds uiteraard nacho’s gegeten in Wellington en vervolgens met de kabelbaan naar een uitzichtspunt gegaan om Wellington van bovenaf te bekijken. Op vrijdag hebben we gewinkeld in Wellington en zijn wij op de terugweg nog even naar The Dutch Shop geweest om een nieuwe voorraad Bastogne koeken en appeltaartmix in te slaan :-)

Deze zaterdag vond het kinderfeestje van Molly plaats. Leuk om ook hierin de verschillen mee te maken! Zo waren er ongeveer twintig kinderen uitgenodigd, bleven de meeste ouders ook hangen, kwamen de broertjes en zusjes ook langs, werden de cadeautjes op een grote hoop gegooid en pas later uitgepakt, en was het feestje om 12.00 alweer afgelopen.

Zaterdagmiddag zijn we met een aantal Au Pairs uit de omgeving + Rosan een wijnproeverij gaan doen en daarna nog een drankje/hapje in het dorp. Een erg gezellige dag, waarna we besloten hadden om ’s avonds in het dorp zelf uit te gaan. Na de cocktails/mocktail besloten wij om naar een andere tent door te gaan. Terwijl wij de straat van cafe nr 1 uit wilden rijden om naar cafe nr 2 te gaan, werden wij opgewacht door de politie. Blaastest… En dat terwijl in Martinborough maar 1 agent werkt die normaal gesproken maar een paar dagen per week op het politiebureau aanwezig is (lees: een klein huisje met daarin 1 kamer vrijgemaakt voor het kantoor). Op zondag zijn Rosan en ik naar Lake Ferry gereden om zeeleeuwen in het wild te zien.

Ondertussen ook nog gehoord dat Laura en Arend vliegtickets hebben geboekt om naar Nieuw-Zeeland te komen. Echt zo super vet! Nog een paar weken en dan zie ik hen hier aan de andere kant! Kijk er echt naar uit! Vandaag tijdens het facetimen besproken dat ik een paar dagen met ze mee ga rijden naar het noorden en naar de Bay of Islands. Verder is er in maart in de omgeving nog een luchtballonnenfestival van een paar dagen (de ballonnen landen hier zelfs in het dorp), komt de vorige Au Pair nog een keer op bezoek voordat ze teruggaat naar Duitsland en probeer ik nog twee dagen Auckland te regelen om Laura en Arend op het vliegveld te zien.

Ik ben nu alweer 92 dagen van huis, de tijd vliegt zo snel en ik heb het zo naar mijn zin dat ik er over nadenk om toch nog wat langer in NZ te blijven. De terugvlucht van 26 juni gaat in ieder geval uitgesteld worden (anders zou ik over twee weken al op de helft van mijn tijd in NZ zitten). Mocht ik besloten hebben tot wanneer ik wil blijven, dan laat ik het uiteraard even horen..

Voor nu vind ik het wel weer even genoeg tekst en ga ik nog even lekker buiten in de zon mijn boek uitlezen. Veel liefs weer vanuit NZ en bedankt voor het lezen van mijn verhaal!

Groetjes, Lisanne

Januari

Lieve allemaal,

Alweer 9 weken van huis weg. De tijd vliegt nog steeds.. echt niet normaal! Ondertussen is ook alweer de maand januari voorbij, terwijl het voelt alsof Oud & Nieuw vorige week heeft plaatsgevonden. Met dit berichtje wil ik jullie kort iets laten weten over wat ik heb meegemaakt in januari.

Op 2 januari ben ik met de familie en een vriendin van de familie naar de paardenraces in Featherston gegaan. Een dag in het teken van gokken, (on)geluk en gezelligheid. Het bleek vandaag dat mijn hostdad vroeger de eigenaar is geweest van een winnend racepaard in Australie. Daardoor probeerde hij mij te leren waar je rekening mee moet houden bij het uitkiezen van het paard waar je op gokt (ook al ging dit maar om een inzet van 2 dollar ;-)).

Heel leuk om met de hele familie op een kleedje in het gras te zitten en te wachten totdat een race gaat beginnen, en dan zien dat op het moment dat de paarden komen iedereen enthousiast naar het hek rent en vervolgens teleurgesteld terugkomt.

Op 12 januari kreeg ik opeens een mailtje van een andere Au Pair met een wel heel Nederlandse naam. Eindelijk een Dutchie erbij in Martinborough! Op zondagavond zijn wij wat gaan drinken in het dorp wat heel gezellig was. Wat fijn is het om weer de gelegenheid te hebben om Nederlands te praten, maar wel verwarrend hoor! De eerste keer dat Lobke Molly en Mitchell zag begon ik Engels te praten tegen Lobke en Nederlands tegen de kinderen haha.

Ondertussen zijn Lobke en ik uiteten gegaan, hebben een poging gedaan om naar ‘The Hobbit’ te kijken (nadat we 1 van de acteurs hadden ontmoet op de familiebbq bij Lobke, Mark Hadlow), hebben Wellington bezocht, playdates gehad met de kinderen en plannen gemaakt om weekendjes weg te gaan.

Gisterochtend (31 jan) werd ik opeens gebeld op mijn kiwi-mobiel en werd er in het Nederlands tegen mij gesproken. Het bleek dat de opa en oma van een gezin waarbij ik in Nederland elke week ging oppassen hier voor de deur stonden. Super leuk om hen hier te ontmoeten en de verhalen gehoord over wat zij tot nu toe beleefd hebben.

Verder was Januari vooral heel relaxt. Rustig aan gedaan, veel geknutseld met de kinderen, gezwommen met de kids en naar playcentre geweest. In februari wordt Molly 5 en gaat zij naar school, waardoor ik meer zal zorgen voor Mitch.

Voor februari staan de volgende dingen op de planning:

- Vandaag 1 feb: Martinborough Fair. Ik heb het idee dat het een beetje te vergelijken is met Koninginnedag in Nederland; mensen die hun eigen creaties proberen te verkopen. Heel het dorp was er afgelopen week vol van, en overal merkte je de voorbereidingen. Zelfs in Wellington hingen posters van de fair. Ik ben benieuwd J

- Morgen gaan Lobke en ik waarschijnlijk een dagje naar Palmerston North, op ongeveer 1,5 uur van hier.

- 6 februari gaan Lob en ik naar het strand waar mijn hostfamilie dan een paar dagen verblijft

- en 7 t/m 10 feb gaan Lob en ik naar Auckland! Heb er zo’n zin in! Leuk om Rosan en Celine (2 NLse Au Pairs) weer te zien.

- De 19^e is Molly jarig en gaat zij voor het eerst naar school. In totaal zijn we al zes weken aan het aftellen naar haar verjaardag.

- En de 20 tm 24^e komt Rosan naar Wellington/Martinborough, gaan we (Lob, Roos en ik) eerst een nacht slapen in Wellington bij de opa en oma van mijn hostfamily, misschien daarna een tweede nacht in wellington om op zaterdag een boottocht rond de zee bij wellington te maken (schijnt heel mooi te zijn), en vervolgens te vertrekken richting Martinborough.

En dan is februari zowat alweer voorbij.. Ik zal vanavond nog even wat foto’s proberen te uploaden op de site en mocht dat niet lukken zet ik ze wel op facebook.

Bedankt voor het lezen weer en tot de volgende keer!

Veel liefs, Lisanne

UPDATE:

Wat ik helemaal vergeten ben te schrijven is dat ik nu ondertussen twee aardbevingen heb meegemaakt. Een kleintje op 10 januari 's nachts waarbij ik in mn bed lag te schudden, maar de volgende ochtend geloofde de familie niet dat er een aardbeving was geweest, en moesten zij op de app kijken of er wel echt een aardbeving was geweest.

De tweede aardbeving heeft op Wellingtonday plaatsgevonden. Dit was eentje van 6.2 op de schaal van Richter. Deze vond overdag plaats op een moment dat ik alleen thuis was. Door de kracht van de aardbeving voelde ik het huis heen en weer rollen en werd ik licht duizelig. Gelukkig hadden wij hier geen schade, maar 30 km verderop waar het epicentrum lag zijn wel flinke scheuren in de weg. Op het vliegveld in Wellington in een adelaar naar beneden gevallen. Deze werd gebruikt ter promotie van de nieuwe Hobbit film.

December deel 2

Daar zitten we dan allemaal al weer in 2014! Een fantastisch 2014 toegewenst voor iedereen!

Wat is de eerste maand toch voorbij gevlogen hier in Nieuw-Zeeland! Ondertussen ben ik nu al bijna 5 weken weg van huis, en in deze periode heb ik al behoorlijk wat meegemaakt. In dit verhaal zal ik proberen om kort te beschrijven wat ik heb meegemaakt, ter aanvulling op het vorige verhaal.

Van de weken dat ik nu in Martinborough ben heb ik twee weken gewerkt (50 uur per week) en heb ik twee weken vakantie (door Kerst + Oud & Nieuw). Hierdoor heb ik tijd om de omgeving te verkennen.

Waar ik tot nu toe ben geweest:

- Lake Ferry/Onoke: het zuiden van het noordereiland. Een prachtig meer dat uitkomt op de zee. Gelijk gebruikt gemaakt van het moment om het autorijden aan de andere kant en het schakelen met links te verbeteren, en ook geoefend om de richtingaanwijzer te gebruiken in plaats van de ruitenwisser ;-) Denk dat ik op deze dag ongeveer 150 km heb gereden.

- Castlepoint: strand aan de oostkust van het noordereiland.

- Masterton: een stad met rond de 20.000 inwoners, op 30 minuten van Martinborough.

- Wellington: de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Op 80 km van Martinborough, iets meer dan een uur rijden.

- Lake Wairarapa: op een kwartier van Martinborough, een meer wat wordt omringd door vele bergen.

Bijzonder was het ook zeker om Kerst en Oud & Nieuw mee te maken aan de andere kant van de wereld.

Kerst

De kerstboom stond hier al vanaf 1 december. Vanaf dat moment konden de familieleden van de Hammonds hun cadeautjes onder de boom neer leggen, wat ook zeker werd gedaan. Naast de cadeautjes van de familie kwam ook Santa nog eens langs in de nacht van 24 op 25 december. ’s Ochtends om 6.30 uur werden de kinderen wakker. Zoals afgesproken mochten zij eerst de rest van de familie wakker maken om vervolgens de vreselijke hoeveelheid cadeautjes open te maken. Eerste kerstdag stond in het teken van eten, drinken en nog eens een keer eten, en dat gewoon buiten in de zon! De thermometer gaf aan dat het op eerste kerstdag 28 graden was! Heel bizar!

Op de tweede dag hebben wij Wellington bezocht. ’s Ochtends de winkels bekeken ivm Boxing Day Sale. En ’s middags geluncht bij een van de studio’s van Peter Jackson, waar je een mooi uitzicht hebt op de haven van Wellington. Na de lunch zijn wij doorgegaan naar Te Papa, het museum over Nieuw-Zeeland. Bijzonder was een huis waarin je een aardbeving kon meemaken. Erg leuk om na afloop twee Belgische kinderen tegen ouders te horen zeggen: ‘Papa, wanneer komt er nou in het echt een aardbeving? Is zo leuk om mee te maken’. De tweede dag hebben wij afgesloten door met de familie naar ‘The Dutch Shop’ in Petone te gaan. Bijzonder om daar eindelijk weer de stroopwafels, drop en hagelslag te zien. Raar dat je die dingen toch gaat missen..

Oud & Nieuw

Ook New Years Eve en New Years Day wordt anders gevierd dan in Nederland. Doordat het eindelijk weer een mooie dag was, kon het feestje van de familie in de tuin gevierd worden. Vrienden waren uitgenodigd en kwamen dan ook langs in thema: ‘Wat je wilde worden toen je nog kind was’.

Vooraf had ik aan mijn hostparents gevraagd of er nog speciale tradities zijn. Het antwoord dat ik kreeg: iedereen wordt dronken. En inderdaad, bijna alle volwassenen zullen op New Years Day een hevige kater hebben!

Daarnaast kende men hier geen oliebollen. Gelukkig ben ik er viavia achter gekomen dat er een Nederlands echtpaar een paar dorpen verderop een bakkerij heeft en dat zij oliebollen zouden verkopen!

Wat betreft vuurwerk; dat kennen ze hier alleen op speciaal aangewezen plekken waarbij de gemeente zorgt voor het vuurwerk. Het is voor particulieren verboden om zelf vuurwerk af te steken.

De avond zelf hebben wij grotendeels doorgebracht rond een vuur in de tuin. Een super heldere lucht zorgde voor een mooie sterrenhemel. Om middernacht nog even gefacetimed met thuis (raar om te zien dat het daar dan nog licht is) en om 12 uur vanmiddag weer, om toch ook nog even het Nederlandse nieuwjaar in te luiden.

Verder staan er nog een paar dingen op de planning voor de komende periode:

- Rosan (Au Pair in Auckland) komt in februari een lang weekend hierheen en ik ga nog een keer op bezoek in Auckland (we proberen het laatste te combineren met een wedstrijd van de All Blacks);

- Molly heeft tot midden januari zomervakantie, dus tijdens mijn ‘werkdagen’ gaan we nog een keer naar Pukaha, een wildlife centre waar het symbool van Nieuw-Zeeland, de kiwi, wordt opgevangen.

- Verder maakt de familie veel plannen om op vakantie of een paar dagen weg te gaan. Ik ben benieuwd of het er ook echt van gaat komen, maar momenteel wordt er gepraat over een vakantie naar Vanuatu (een eilandengroep ten noordwesten van Fiji).

Naast alles wat ik zie en doe blijft het bizar om nu echt in Nieuw-Zeeland te zijn. Op dit moment ga je echt enkele kleine verschillen tussen de culturen merken. Terwijl in Nederland de mensen meestal vaak op tijd zijn, weet ik nu dat als je om 13.00 afspreekt er een grote kans bestaat dat het toch 2 uur later gaat worden. Ik merk ook nu dat men in Nederland erg naar zekerheid zoekt en zoveel mogelijk probeert te regelen of te plannen terwijl iets hier komt zoals het komt. Over het algemeen zijn de Nederlanders iets georganiseerder en minder slordig..

Iedereen weer bedankt voor het lezen van het verhaal, het sturen van kerstkaarten, de whatsappjes, de berichten op fb etc! Blijft altijd leuk om wat te horen van het thuisfront!

Liefs,

Lisanne

p.s. Ik probeer zo af en toe foto’s op facebook te plaatsen. Voor diegene die geen facebook heeft zal ik proberen om op deze site af en toe een foto te uploaden.

6 t/m 11 december

6 december

De laatste dag van de oriëntatie ging over het onderwijssysteem in Nieuw-Zeeland.
Het ministerie van onderwijs heeft hier diverse aandachtsgebieden vastgelegd waaraan bijvoorbeeld de Kindergarten (voorloper van de 'basisschool' en moet voldoen. Het ministerie verwacht dat de kinderen zich zowel op sociaal-emotioneel gebied als taal, rekenen, en natuur/scheikunde ontwikkelen, er vanuit gaande dat kinderen niet pas beginnen met leren lezen/schrijven/rekenen op de basisschool, maar dat vanaf jongs af aan al wordt geprobeerd om dit er in te stampen.
Dream Au Pair heeft vandaag verteld dat wij ook aan deze verwachtingen moeten voldoen. Dit betekent dat over alles wat wij ondernemen met de kinderen, een verhaal online moet worden geschreven. Aan het verhaal en de foto's moet de voortgang van de doelen worden gekoppeld.

Na afloop van de oriëntatie ben ik door het hotel naar het vliegveld van Auckland gebracht. Bij aankomst bleek dat mijn vliegtuig (alweer) vertraging had en ik 2 uur later pas zou vertrekken naar Wellington.. Gelukkig bleek een eerder vliegtuig ook vertraging te hebben en kon ik worden overgeplaatst.
Na 45 minuten vliegen kwam ik aan in Wellington waar ik werd opgehaald door mijn hostdad. Na een sightseeing in Wellington duurde het ongeveer een uur voordat ik aankwam in Martinborough. Een eerste kennismaking met het landschap van Nieuw Zeeland; wat is het groen en bergachtig en zo mooi!

Bij aankomst in Martinborough werd ik opgewacht door de moeder van de familie. De kinderen lagen helaas al in bed, dus die zal ik morgen pas ontmoeten.

7 december
Ik had voor vanochtend mijn wekker al gezet, beetje nerveus om de kinderen te ontmoeten. Hoe gaan ze reageren op een vreemde die opeens uit de kamer van de vorige au pair komt, hoe moet ik ze gedag zeggen (hand/knuffel/alleen hi)?
De cadeautjes hebben het zeker makkelijker gemaakt! De kids kregen gelijk hun nieuwe shirt aan, de dvd werd bekeken en het boekje is voorgelezen.

Na het ontbijt vroegen de ouders of ik zin had om even mee te gaan naar een ander dorp om boodschappen te halen en ideeën op te doen voor de kerstcadeaus. Daar bleek dat er een kerstparade zou komen inclusief een Santa! De oudste was erg gespannen om Santa te zien. De jongste vindt het allemaal maar raar en eng. Voor mij was het vooral bizar, om zowel Santa en z'n vrienden te zien terwijl iedereen in z'n korte broek rondloopt (de thermometer gaf 28 grd aan). Moet er toch een beetje aan wennen dat ik de winter oversla..

8 december
Vandaag stond in het teken van Molly's optreden met de balletschool. Een voorstelling waarbij het verhaal van Peter pan werd nagespeeld door kinderen in de leeftijd van ongeveer 3 tot en met 12. Wat Molly moest dansen tijdens haar optreden wist ze niet precies meer, maar ze keek er wel naar uit :-)
Voorafgaande aan het optreden kwam er een bevriend stel langs met hun kinderen, en hebben we met beide families geluncht. Fijn om alvast een paar gezichten van Martinborough te hebben gezien.
Voordat wij vertrokken naar de voorstelling heb ik nog wel even autogereden. Raar om dat aan de ander kant van de weg te moeten doen, de andere kant van de auto, schakelen met de andere hand en zelfs de richtingaanwijzer zit aan de andere kant. Het wende redelijk snel, geen schade en af en toe een komisch moment als ik weer schrok als de ruitenwissers aangingen in plaats van de richtingaanwijzer :-)

9 + 10 december
De eerste twee dagen als Au Pair zijn achter de rug. En wat zijn ze voorbijgevlogen! Ik heb gewoon bijna geen tijd om aan thuis te denken. Zo veel nieuwe mensen ontmoet en zoveel nieuwe ervaringen opgedaan! De dagen dat ik werk zien er ongeveer als volgt uit:
- Mijn wekker gaat om 7.00 uur. De kinderen zijn dan meestal al wakker en zijn door de ouders voor de tv aan het ontbijt gezet.
- Tot 8.45 heb ik de tijd om er voor te zorgen dat de kinderen gegeten hebben, omgekleed zijn, tanden hebben gepoetst etc.
- Molly moet rond 9.00 bij de kindy (Kindergarten) zijn waar ik haar om 13.00 uur weer ophaal.
- Op maandag, dinsdag en woensdag is er 's ochtends een peuterspeelzaal voor Mitchell, welke geleid wordt door ouders, nannies en Au Pairs. Op vrijdag een muziekles, en donderdag wordt waarschijnlijk boodschappen doen of de bieb ofzo.
- Als we thuiskomen gaat Mitchell een paar uur slapen en doe ik iets in het huis en speel ik met Molly, waarna ik eten klaarmaak. Ondertussen komen de ouders thuis en zit mijn werkdag er al weer op.

Op maandag kwam Santa langs bij de playcentre. Uiteraard waren alle kinderen erg zenuwachtig, vooral op het moment dat de cadeautjes te voorschijn kwamen. Op een paar strubbelingen na is het super verlopen!
Dinsdag kon je al merken dat de kids en ik meer aan elkaar gewend raken. Alles verloopt soepeler en de 'gebruiksaanwijzing' van de kinderen wordt al iets duidelijker. Vandaag heb ik bij de playcentre ook wat andere nannies en Au Pairs ontmoet. Fijn om met anderen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt! Één verhaal van een andere Au Pair heeft mij laten inzien dat ik zoveel geluk heb met de familie waarbij ik terecht ben gekomen!

11 december
Deze dag zag er een beetje hetzelfde uit als vorige twee dagen. Na de playcentre ben ik met een Duitse Au Pair het dorp gaan verkennen. Ze heeft mij laten zien waar de leuke cafés zijn, de bieb is, de bank, de bios etc. Bij de playcentre weer veel nieuwe mensen ontmoet. Een prima manier om Engels te oefenen!
Mitchell wilde zijn middagslaapje niet meer doen, dus hebben we maar een grote wandeling gemaakt om te genieten van het zomerse weer.

Tot nu toe geniet ik er echt van dat ik hier kan en mag zijn. Iedereen is zo aardig en geïnteresseerd en zo gastvrij.. Echt bizar! En ook het landschap is zo mooi! Overal waar je loopt zijn de groene bergen op de achtergrond.


Voor nu is het wel weer een lang genoeg verhaal. Bedankt voor het lezen en alle reacties die geplaatst zijn op het vorige verhaal! Erg leuk om te lezen :-)

P.s. Mocht er iets dringends zijn dan ben ik vanaf heden ook per sms of telefoon bereikbaar op landcode van nz + m'n nz nummer: 0221221195

Reis + Orientatie

Wow wat was mij dit toch een dag! Het begon vanochtend al voor vertrek; het vliegtuig had vertraging waardoor Rosan (diegene met wie ik samen reis) en ik pas om 18.00 uur zouden gaan vliegen in plaats van 14.40. Voordat wij op Schiphol aankwamen rond 11.30 uur was het niet duidelijk of wij wel onze aansluitende vlucht konden halen in Dubai. Bij het inchecken bleek dat onze vlucht was omgeboekt met als gevolg dat het niet mogelijk meer was om de vlucht van Singapore naar Auckland te halen. Best wel een gedoe moet ik eerlijk toegeven. Uiteindelijk heeft Emirates een hotelkamer geregeld in Dubai. Het vluchtschema is dus iets veranderd: we mogen nu ook nog naar Australië: Sydney! (Ook al is het maar een stop van 1,5 uur, ik kan wel zeggen dat ik ook in Australië bent geweest

)

Bij het schrijven van dit stukje ben ik met de A380 bijna in Dubai. Met muziekspelletjes en een leuke film is de 6,5 uur in het vliegtuig voorbijgevlogen! Ik kijk uit naar het bekijken van Dubai straks. Vanavond rond 22.00 uur vertrekken Rosan en ik weer naar Dubai Airport, waarna wij op weg gaan naar Singapore, Sydney en op 4 december aankomen op onze eindbestemming Auckland. De vluchttijden weten wij nog niet precies. Deze horen wij vanavond bij het inchecken. We weten daarom ook nog niet of wij de eerste dag van de oriëntatie gaan halen.

Tot slot wil ik iedereen nog even bedanken voor alle lieve berichtjes, het meeleven en de cadeautjes. Ik zal m'n familie en vrienden zeker af en toe gaan missen, maar ik ga er van uit dat de komende periode bij de familie Hammond helemaal super gaat worden!

Veel liefs en welterusten voor nu!

2 december

Vanochtend bij aankomst in Dubai is gebleken dat het vluchtschema weer is veranderd. Wij zijn door Emirates overgeplaatst naar een vlucht die vertrekt vanuit Dubai, vervolgens even stopt in Sydney en daarna doorvliegt naar Auckland.
Alles bij elkaar hebben wij een stop van 24 uur in Dubai. Samen met Rosan en Mabinte (iemand die Rosan en ik op schiphol hebben ontmoet en wie dezelfde vlucht heeft als wij) de mogelijkheid gehad om een klein stukje van Dubai te bekijken. Per metro zijn wij vanaf het hotel vertrokken naar een centrale plaats in Dubai. Vervolgens zijn wij met een taxi de 'palmboom van Dubai' gaan bekijken. Wat een bizarre grote en luxe gebouwen kom je in deze stad tegen!
Nadat onze mini sightseeing was afgelopen zijn wij door de taxichauffeur afgezet bij de haven van Dubai. Op het moment dat wij de haven gingen bekijken bleek dat er een nationale feestdag aan de gang was. Vele straaljagers vlogen in formatie over de haven heen en creëerden diverse vormen in de lucht.
Het was leuk om deze ervaring mee te kunnen maken! Nu nog snel even skypen met thuis en daarna proberen om nog wat uurtjes slaap te pakken. Morgen staat ons een lange reis van ongeveer 18 uur te wachten.

3+4 december

Op 3 december zijn wij met z'n drieën begonnen aan de reis naar Auckland. Ondanks dat het in het vliegtuig lastig is om te slapen, is de lange periode toch voorbijgevlogen! Op zich is het al een belevenis om met een A380 te vliegen, maar het entertainmentsysteem zorgt er zeker voor dat de tijd snel voorbijvliegt.
Door alle vertragingen zullen Rosan en ik de eerste dag van de oriëntatie inderdaad missen. We hebben contact gehad met Dream Aupair, maar het was gelukkig allemaal geen probleem.

Nadat we met z’n drieën de strenge douane en paspoortcontrole zijn doorgekomen, zijn Rosan en ik op weg naar het hotel gegaan. Grappig is het om te merken dat terwijl je wordt vervoerd naar het hotel met de shuttlebus, je al bezig bent met het rijden aan de verkeerde kant van de weg. Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn als ik zelf ga rijden aan de linkerkant van de weg J

Na aankomst in het hotel hebben wij de andere 2 Au Pairs ontmoet en iemand die de oriëntatie organiseert.

5 december

Na een lange nacht van ruim 12 uur zijn we weer klaar voor onze eerste echte oriëntatiedag. De ochtend begon met EHBO gericht op kinderen, daarna kregen wij theorieles over het autorijden in New Zealand en tot slot kwam een bankmedewerker om onze NZ’se bankaccounts te regelen.

Morgen is de laatste dag van de oriëntatie. Een trainer van Dream Aupair komt uitleg geven over de manier waarop je met kleine kinderen moet omgaan en hoe je hen kan verzorgen, wat je moet doen in noodgevallen etc.

Morgenavond om 18.55 vlieg ik door naar Wellington, waar ik zal worden opgehaald door de familie Hammond.

Veel liefs,

Lisanne

P.s. Iedereen die heeft bijgedragen aan het boek met kaartjes, brieven en tekeningen ontzettend bedankt! Echt zo super lief! Een heel waardevol cadeau!

Nieuw-Zeeland komt steeds dichterbij!

Na afgelopen zomer de voorlichtingsbijeenkomst te hebben bezocht heb ik mij aangemeld voor het Au Pair-programma van Travel Active. Dit betekent dat ik een aanmeldingspakket heb gemaakt met o.a. referenties, foto’s, een VOG, een motivatiebrief etc.

Nadat TravelActive het pakket heeft ontvangen ben ik uitgenodigd voor de voorbereidingsworkshop (11-09-2013) in Venray en werd er een datum ingepland voor een interview om mijn Engels te testen.

Op 3 oktober kreeg ik een brief dat ik officieel geaccepteerd ben door zowel de organisatie in Nederland als in Nieuw-Zeeland. De zoektocht naar een match met een familie kon gaan beginnen. Drie dagen later kreeg ik een mailtje waarin stond:

‘Goed nieuws! Een mogelijke familie voor jou!’ Ik kreeg het familieprofiel doorgestuurd van een gezin uit Martinborough, op ruim een uur van Wellington. Het gezin bestaat uit vader, moeder, een meisje van 4,5 jaar en een jongen van 2 jaar.

Na twee skypegesprekken en een paar mailtjes kreeg ik het volgende berichtje binnen:

Hi Lisanne,

We have finished the process and you are our favourite! We would love you to be our au pair.

Sinds 16 oktober is er dus een match!

Momenteel zijn de tickets geregeld en heb ik mijn e-visum ontvangen. De laatste voorbereidingen worden nu getroffen zodat ik op 1 december richting Auckland kan vertrekken, waar ik op 3 december zal arriveren. Van 4 tot en met 6 december volg ik de Au Pair oriëntatie, waarbij onderwerpen aan bod komen zoals de Nieuw-Zeelandse cultuur, EHBO, theorielessen voor het autorijden etc.

Nadat de oriëntatie is afgerond vlieg ik vanuit Auckland naar Wellington waar ik opgehaald zal worden door de familie waarbij ik de komende zes maanden zal verblijven.

Ik kijk erg uit naar het avontuur in Nieuw-Zeeland. Het aftellen is nu echt begonnen!